Έχει πέσει στην αντίληψη μας ότι κάποιοι, στον χώρο των πολεμικών τεχνών, δίνουν μεγαλύτερη σημασία από ότι θα έπρεπε στο θέμα της βαθμοφορίας και της απόκτησης διπλωμάτων. Και αυτό μας προβληματίζει ιδιαίτερα.
Αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τις γνώσεις και τις ικανότητες που πρέπει να αναπτυχθούν, η προσοχή στρέφεται κυρίως στην γρήγορη απόκτηση βαθμών. Αψηφώντας λοιπόν τους κώδικες τιμής, τους άγραφους, βαμμένους με αίμα νόμους περί αξιών, ζητάνε τον βαθμό για δόξα και επαγγελματική καταξίωση με αποκορύφωμα το οικονομικό κέρδος. Όχι λοιπόν, ο βαθμός δεν κάνει κανένα πιο δυνατό και δεν καλύπτει κανενός τις ανασφάλειες. Αντιθέτως προσφέρει μεγαλύτερη ανασφάλεια και βαριά συνείδηση για βάρος που δεν το σηκώνουν οι αδύναμοι ώμοι. Αυξάνει τον φόβο στο ότι, αν ποτέ καλεστούν να αποδείξουν ότι αξίζουν, ίσως να μην τα καταφέρουν. Είναι σαν ακάνθινο στεφάνι.
Πρέπει να ξέρουν ότι στον δρόμο δεν μετράνε ούτε οι βαθμοί ούτε τα διπλώματα.
Ό δρόμος των πολεμικών τεχνών είναι δύσβατος και μακρύς. Είναι σκαλοπάτια που ο μαχητής πρέπει να ανέβει. Να αναπτύξει ικανότητες και δεξιοτεχνίες σε κάθε σκαλοπάτι. Ικανότητες που δεν αφορούν μόνον στο κτίσιμο ενός δυνατού σώματος και γενικότερα στην άοπλη μάχη, αλλά στην ενδυνάμωση της καρδιάς και του πνεύματος και στην απόκτηση κυρίως της κρυστάλλινης σκέψης. Όλα αυτά μαζί οδηγούν στην ανύψωση της αντίληψης ενός μαχητή. Μέσω της αντιλήψεως θα μπορέσει να έχει επίγνωση για το ότι, αυτά που διδάσκεται, ίσως μια μέρα να τα διδάξει σε άλλους. Με αυτό τον τρόπο έχουν περάσει οι διάφορες τέχνες από οικογένεια σε οικογένεια, από γενιά σε γενιά. Ικανοί μαχητές που ανέβηκα ν τα σκαλοπάτια της γνώσης. Που ανύψωσαν την αντίληψη τους και μετέδωσαν τις γνώσεις στους επόμενους τους. Μορφές που μέσα στον χρόνο δεν κυνήγησαν τον βαθμό, αλλά την γνώση. Και όταν ήρθε ο βαθμός, ήρθε σαν ανταμοιβή και ανταπόδοση των κόπων τους. Άσε που πολλοί από αυτούς απαρνήθηκαν τον βαθμό γιατί δεν ένιωθαν άξιοι.
“..κοιτώντας τον Ιάπωνα δάσκαλο του τζούντο στην Ελλάδα, κάτοχο 4ου Dan κάθε φορά που προπονείται να αιματοβάφει την στολή του εδώ και 35 χρόνια, νιώθω ντροπή για τον XX βαθμό που φέρω στην δικιά μου τέχνη..” (λόγια Έλληνα δασκάλου πολεμικών τεχνών).
Σήμερα λοιπόν ζητάνε την ανταπόδοση πιστεύοντας ότι η γνώση ίσως έρθει μετά. Όχι λοιπόν. Αφού το ζητούμενο το πήραν γιατί τότε να κυνηγήσουν την γνώση? Το κυνήγι του βαθμού είναι ευκολότερος δρόμος. Δεν πονάς και δεν ματώνεις για την απόκτηση του. Είναι η πόρτα που τους ανοίγεται για δόξα και οικονομικό όφελος.
Οι ειδικοί λένε σήμερα ότι η κοινωνία μας στερείται προτύπων. Εμείς οι άνθρωποι των πολεμικών τεχνών, οι ταγμένοι στην υπηρεσία και την προσφορά , ίσως να αποτελούμε τα πρότυπα αυτής της εποχής. Για αυτό και έχουμε υποχρέωση έναντι των παιδιών μας, να κρατήσουμε τις αξίες. Τις στοιχειώδης αξίες που κάποιοι επιτήδειοι έρχονται να καταπατήσουν. Σαν αλεξιπτωτιστές που πέφτουν σε πεδία μάχης που δεν τους ανήκουν, και θέλουν να λάβουν θέσεις. Είναι λυπηρό που κάποιοι νεοφερμένοι στον χώρο, έχουν το θράσος να αμφισβητούν αυτούς που ασκούνται από τα παιδικά τους χρόνια. Αυτούς που θυσίασαν παιδικές, νεανικές στιγμές για το ιδανικό και την δίψα για ακατάπαυτη γνώση. Την ίδια ώρα που οι ίδιοι απολάμβαναν τα γλειφιτζούρια και τα χάμπερκερς, ή και που ακόμη δεν είχαν καν γεννηθεί. Στον χώρο των πολεμικών τεχνών δεν ανήκουν αυτοί που έχουν σαν κίνητρο τους το οικονομικό κέρδος και την δόξα.
Προσοχή λοιπόν σε ποιους απευθύνεστε για να διδάξουν εσάς και τα παιδιά σας. Προσοχή σε ποιους θα βασίσετε τις προσδοκίες σας και να εναποθέσετε τις ελπίδες σας. Την σωματική σας ακεραιότητα. Την ίδια σας την ζωή. Ποιοι είναι αυτοί που θα στηθούν απέναντι σας και θα σας υποσχεθούν ότι θα σας προσφέρουν γνώσεις.
Σεβαστείτε τον εαυτό σας πρώτα, έτσι θα σεβαστούν και αυτοί εσάς.
Για αυτό λοιπόν ρωτήστε τους ευθέως χωρίς ντροπή, για τα πιο κάτω:
- Πόσα χρόνια εκπαιδεύονται και από ποιους δασκάλους.
- Πως απέκτησαν τα διπλώματα τους.
- Αν έχουν τις στοιχειώδης γνώσεις πρώτων βοηθειών. Αν είχαν ποτέ αντιμετωπίσει κάποιο έκτακτο περιστατικό, και πως έδρασαν. Αν όχι, πως θα δρούσαν αν τύχαινε κάτι.
- Αν χρειάστηκε ποτέ να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους στον δρόμο, και αν όχι, πόσες φορές απέτρεψαν κάποιο συμβάν να εξελιχθεί.
- Πως θα χειριζόντουσαν ένα πιθανό καβγά, και αν χρειαζόταν να εμπλακούν τι ακριβώς ( τεχνική, κτυπήματα) θα χρησιμοποιούσαν?
- Τι πιστεύουν ότι είναι εκείνο που θα ανεβάσει την αντίληψη ενός εκπαιδευόμενου πέραν από τις σωματικές ικανότητες και το τεχνικό μέρος.
- Τέλος μάθετε τι ήταν αυτό που τους ώθησε να ασχοληθούν με τις πολεμικές τέχνες, και κυρίως ποιο είναι το κίνητρο τους για να διδάξουν?
Αφού λοιπόν πάρετε ικανοποιητικές απαντήσεις, τότε ναι, μπορείτε να το σκεφτείτε σοβαρά για να εγγραφείτε και να λάβετε γνώση και φως από πραγματικά ανθρώπους (πηγές φωτός).
Μην ξεχάσετε όμως και εσείς να τηρήσετε τα πιο πάνω!
Μιχάλης Ευσταθίου
Shidoshi 8th Dan Ninjutsu
Cyprus Bujinkan Dojo
